Tot groot verdriet van mijn lijf
bleek het aanprikken weer problemen te geven, gepaard gaande met veel pijn werd er geprobeerd om de dialysenaald goed in de ader aan te brengen, lukte totaal niet, ook niet met het echo apparaat bij de hand,
gevolg; bloedverlies (zat in de kunstnier) en duizeligheid die van lieverlede erger werd.
Naarmate de middag vorderde, en passief wachten werd door het behandelend team besloten over te gaan tot het plaatsen van een katheder. De chirurg die opgeroepen werd had alleen vandaag even tijd, dus dat werd halsoverkop naar behandelkamer (zelfde afdeling). Daar werd ik klaargemaakt voor de ingreep, weer wachten, alsof er nog niet genoeg geprikt was, een verdovingsspuitje. Was nodig want er moest gesneden worden in een ader. De ingreep zelf verliep vlot, en ??? weer wachten, moest een foto gemaakt worden om te controleren of het katheder goed aangebracht was. bloedde rijkelijk, onderwijl werd ik teruggebracht naar de dialysekamer om direct te dialyseren. Voordat ik aangesloten kon worden moest eerst het bloeden gestopt worden door afdrukken, Bij thuiskomst die avond kon ik de kleding weggooien. Twee uur aan het apparaat, voor vandaag had ik genoeg gehad dacht ik, fout, helemaal fout, voelde mijzelf wegzakken naar bewusteloosheid, werd met het hoofd naar beneden gedraaid, voelde helemaal niet goed, vroeg om omhoog gezet te worden, kon niet; bloed moet naar het hoofd werd er gezegd, gevolg, schokkend over het hele lijf kokhalsde ik. Na een minuut of tien werd het minder. Na de twee uur aan het apparaat eindelijk klaar, slap en nog lichtelijk zweverig werd ik met de taxi thuisgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten