Afgelopen eind maart weer gebeld met de dokterspost, het voelde niet goed, gevolg weer een opname, het was duidelijk geen 1 aprilgrap, het zag er naar uit, dat het continu bloedverlies lastig te stoppen viel, met nu weer een ziekenhuisopname, waar ettelijke ingrepen en kleine operaties van maag en darmen hun plaats hadden, is het nu rustig in het lijf. Helemaal verdwijnen zal wel een droom blijven, maar het is nu beheersbaar. Na twee en een halve week weer thuis, lijf houd zich goed, wel zwaardere pijnstillers gekregen om effect van kramp in handen en benen verdraagbaar te maken. Achteraf te horen gekregen van mantelzorger dat dokter en ambulancepersoneel nogal achteloos gebruikte naalden in de woning hebben laten slingeren, terwijl deze in een daarvoor bestemde container dienen te worden gedeponeerd. Volgende (hopelijk niet) keer op letten. Vandaag maar weer papierwinkel oppakken, loop door alle fysieke trammelant voor de zoveelste keer weer eens achter. Is vermoeiend om zoveel tegelijk te moeten doen, terwijl het lijf niet altijd even goed meewerkt, om dan toch de gebruikelijke dingen te doen en te regelen, maar zowel de maatschappij als de tijd staat niet stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten