eind april

Donderdag, vrijdag en zaterdag drie dagen van intens bezig zijn met het lijf, nog net geen algehele revisie, maar scheelt niet veel. Het begon op donderdag. Vroeg dialyseren, aansluitend dotteren van te nauw geworden ader in de linkerarm. Uurtje later naar de longarts. Vrijdagmiddag kaakchirurg, stuk wortel verwijderen, veel bloed en pijn, gelukkig behoorlijk verdoofd. Techniek heeft niet stilgestaan, trekken was al weer dertig jaar geleden, werd toen nog niet gehecht tegenwoordig wel. blijft er tenminste geen gapend gat tijdens het genezingsproces. Eenmaal thuis, weinig eten, zeker niet ijskoud. Lastige nacht van vrijdag op zaterdag. Het druppelen van de ogen is bijna achter de rug, de druppels staan naast de slagroom in de koelkast, goede plaats, iedere zorgverlener kan ze vinden.

minder

goede week achter de rug, dokter langs geweest in de avond, vanwege benauwdheid en moeilijk ademhalen aan de zuurstof, ruim twintig minuten om weer zelfstandig te kunnen ademen. later die week geen problemen meer gehad, maar niet te vroeg juichen, het kan zo verkeren. op de vrije dagen valt het niet mee om actief te zijn terwijl de ademhaling veel moeite kost, volgens de ondersteunende mensen is het gewichtsverlies een gevolg van de fysieke inspanning die nodig is om adem te halen. momenteel blijft het gewicht redelijk stabiel. Het in het verleden vaak voorkomende bloedverlies is deze maanden achterwege gebleven, op een uitzondering na. Was gelukkig maar eenmalig, maar genoeg om weer alert te zijn om niet meer te verliezen. Binnenkort weer onder het mes, moet gedotterd worden in de linkerarm, waar het aanprikken voor de dialyse plaatsvindt. Aders slibben na verloop van tijd weer dicht, moeten open blijven om een dialyse met goed resultaat te verwezenlijken.

Na maanden

van betrekkelijke lijfelijke rust, binnen een paar uur weer teruggeworpen in een doolhof van nieuwe en oude klachten en kwalen. De geest wilde het lijf actief houden, maar het lijf wilde even niet meer, pijn en ongemak wisselen elkaar af, gevolg; moeizaam activiteit ontplooien, weinig actie was al teveel, terwijl met moest. Ondanks medicatie tegen de pijn, weinig verlichting. Geheel tegen de wenselijkheid in, verliet het rode levensvocht het lijf, was al verwacht, de voortekenen waren er. Moeizaam opgebouwd positief resultaat binnen een halve dag aan duigen. Daarop volgende dag niet veel beter, wel wat meer balans. Moet uitkijken dat dat ook niet nu verloren gaat. Ben erachter gekomen dat zoeken naar verlichting nog niet zo eenvoudig is, zoekend daarnaar is verdwalen in een woud van informatie zo gebeurd. Hard op de rem trappen is een van de manieren om de balans niet te verliezen. Op weg naar de middag, de avond en de volgende dag. Toekomst is een groot vraagteken.