dat was
het wat de avond vulde,
== het verleden op
het platteland, in een langzaam donkerder wordende woonkamer van
grootmoeder, die vroeg wat twee jongens die dag hadden gedaan en
meegemaakt ==
gedachten van dat
verleden kwamen naar boven, de een nog sneller dan de ander, en het
besef dat het niet meer aanwezig zijn van die avonden deed een traan
ontstaan in het hart. De avond van nu leek heel sterk op een van die
valavonden van toen, het licht in de kamer week langzaam voor de
zachte duisternis, lichtstraal voor lichtstraal trok zich langzaam
terug, in hetzelfde tempo kwamen de gedachten een voor een weer naar
boven drijven, en eens te meer het bewijs leverend, dat het verleden
en heden bepalend zijn voor de toekomst.
Deze avonden zouden
het hele jaar er moeten zijn, zowel voor de oude als de jonge mens.
Waren deze gesprekken maar opgenomen, het is ondoenlijk om dit nu nog
woordelijk op papier te zetten. Maar een gebruik uit de jeugd kan
weer in ere hersteld worden, en dat gaat dan ook gebeuren, al hoeft
het niet persé weer een woonkamer te zijn.
Het kan overal waar
de dag afscheid neemt, om plaats te maken voor de nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten